Zapalenie migdałka jednostronne to choroba infekcyjna. Jej objawy obejmują obrzęk migdałka podniebiennego, a także ból gardła, trudności w połykaniu i powiększenie węzłów chłonnych szyjnych. Najczęściej wywołują ją wirusy, ale i bakterie, zwykle pneumokoki. Jakie są jej objawy. rak tarczycy – występuje powiększenie węzłów chłonnych, natomiast w stadium zaawansowanym ból szyi, trudności z oddychaniem i połykaniem, zachrypnięcie głosu. Objawów tego typu nie należy ignorować, gdyż zaniedbanie leczenia może mieć konsekwencje groźne dla zdrowia, a nawet życia. Co to jest jak żyć z chorobą z Lyme. Zapalenie węzłów chłonnych, według definicji, jest zapalenie układu limfatycznego spowodowane przez infekcję. Układ limfatyczny jest jednym z istotnych elementów Twojego ciała, który tworzy układ odpornościowy. Składa się on z sieci narządów, gruczołów, komórek i przewodów. Powiększone, nieco hipoechogeniczne węzły chłonne szyi – odpowiada Lek. Krzysztof Gryga Powiększenie węzłów chłonnych na szyi – odpowiada Lek. Grzegorz Borstern Powiększone węzły chłonne szyi a wyniki badań krwi – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski Dr n. med. Krzysztof Jach Chirurg plastyczny , Szczecin. 86 poziom zaufania. Węzły w związku z zapaleniem powiększają się w ciągu jednego dnia natomiast po ustąpieniu zapalenia potrzebują jeszcze miesiąć. Należy wykonać morfologię i konsultację laryngologa. redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie. Vay Tiền Nhanh Chỉ Cần Cmnd Nợ Xấu. Data aktualizacji: 30 listopada 2021 Autoryzacja medyczna: Joanna Kosielska, Lekarz Pediatra Zapalenie węzłów chłonnych jest wynikiem procesów chorobowych o podłożu bakteryjnym, wirusowym, grzybiczym, autoimmunologicznym a także nowotworowym, dotykających inne organy ciała. Ze względu na umiejscowienie wyróżniamy zapalenie węzłów chłonnych szyi, zapalenie węzłów chłonnych pachwinowych czy zapalenie węzłów chłonnych krezki. Zapalenie węzłów chłonnych – czym są węzły chłonne? Węzły chłonne są strukturami, których głównym zadaniem jest filtracja limfy (chłonki), czyli płynu tkankowego, w którym znajdują się komórki układu odpornościowego – limfocyty i makrofagi. Stan chorobowy w organizmie wszczyna alarm immunologiczny, wywołując namnażanie się limfocytów i makrofagów, co powoduje powiększenie węzłów chłonnych nawet dziesięciokrotnie. Konsekwencją może być ostre zapalenie węzłów chłonnych. Węzły chłonne znajdują się w kilku miejscach na ciele – między innymi na szyi, pod pachami i w pachwinach a także w jelitach. W sumie jest ich około 600. Czytaj też: Węzeł chłonny - czym jest Zapalenie węzłów chłonnych – objawy Powiększenie należy do głównych objawów zapalenia węzłów chłonnych. Jak jeszcze można rozpoznać, że mamy do czynienia z zapaleniem węzłów chłonnych? Jednym z najważniejszych symptomów jest duża bolesność – zdarza się, że ból węzłów chłonnych jest tak duży, że uniemożliwia dotknięcie węzła, a nawet poruszanie kończynami. W przypadku, gdy zapalenie węzłów chłonnych jest konsekwencją lekkich stanów chorobowych, pozostają one względnie miękkie. Dają się też przesuwać palcem względem skóry. Bardziej martwić powinna nas sytuacja, gdy węzły są bardzo powiększone, tworzą pakiety, ale przy tym nie bolą i nie ruszają się. Może to być objawem nawet rozwijającej się choroby nowotworowej, dlatego bezzwłocznie należy umówić się na wizytę do lekarza. Czytaj też: Ziarnica złośliwa - przyczyny, objawy, rokowania Zapalenie węzłów chłonnych szyi Z 600 węzłów chłonnych około 250 występuje w obrębie szyi. Zapalenie węzłów chłonnych szyi może być konsekwencją zwykłego przeziębienia, ale też nadczynności tarczycy, niedoczynności nadnerczy, mononukleozy zakaźnej czy chorób autoimmunologicznych, powodujących wytwarzanie zwiększonej ilości komórek odpornościowych (które następnie mylnie atakują zdrowe komórki własnego organizmu). Niestety, powiększenie i zapalenie węzłów chłonnych szyi może również oznaczać wystąpienie najcięższych chorób, w tym białaczki czy przerzutów nowotworowych z innych organów. Czytaj też: Białaczka przewlekła limfatyczna - objawy, leczenie, rokowania Zapalenie węzłów chłonnych pachwinowych Zapalenie węzłów chłonnych pachwinowych zazwyczaj jest efektem procesów chorobowych obejmujących organy znajdujące się w okolicach krocza, a więc głównie narządy płciowe i odbyt. Zapalenie węzłów chłonnych pachwinowych często współtowarzyszy chorobom przenoszonym drogą płciową, takim jak kiła czy opryszczka. Zapalenie węzłów chłonnych pachwinowych może też być konsekwencją urazu mechanicznego, skaleczenia czy otarcia. Pamiętajmy jednak, że powiększenie lub zapalenie węzłów chłonnych pachwinowych bywa też skutkiem schorzeń uogólnionych, od przeziębienia, przez reumatoidalne zapalenie stawów po białaczkę. Czytaj też: Kiła - przyczyny, objawy, leczenie Zapalenie węzłów chłonnych krezki Węzły chłonne krezkowe znajdują się między blaszkami krezki jelita cienkiego. Ich zadaniem jest drenowanie limfy z kosmków jelitowych. Bardzo częstą przyczyną zapalenia węzłów chłonnych krezki są zakażenia w obrębie układu oddechowego oraz pokarmowego wywołane między innymi gronkowcami i paciorkowcami, a także prątkami gruźlicy. Zapalenie węzłów chłonnych krezki może być bardzo bolesne – ostry, kłujący ból pojawia się zwłaszcza przy nacisku na podbrzusze, dlatego jego objawy łatwo pomylić z zapaleniem wyrostka robaczkowego. Dodatkowo, zapalenie węzłów chłonnych krezki może skutkować bardzo wysoką gorączką oraz ogólnymi dolegliwościami układu trawienia. Czytaj też: Rak jajnika - objawy, przebieg, przerzuty Zapalenie węzłów chłonnych u dzieci Powiększenie lub zapalenie węzłów chłonnych u dzieci występuje częściej, niż u osób dorosłych. Jego przyczyny są bardzo zróżnicowane. Często jest ono efektem grypy lub przeziębienia, ale też innych chorób charakterystycznych dla wieku dziecięcego. Dla przykładu zapalenie węzłów chłonnych szyi u dzieci może być efektem zmian zapalnych w migdałkach, anginy, stanów ropnych i zapalnych dziąseł oraz zębów. Niestety, zapalenie węzłów chłonnych u dzieci niekiedy bywa związane z rozwojem chorób takich jak białaczka czy nowotwory. Obserwując powiększenie węzłów u dziecka nie należy panikować, gdyż z dużą dozą prawdopodobieństwa nie oznacza to niczego poważnego, jednak sytuacji nie należy też lekceważyć. Z pewnością zmienione węzły powinien obejrzeć lekarz pediatra. Czytaj też: Histiocytoza - czym jest Zapalenie węzłów chłonnych – leczenie Jeżeli powiększone węzły chłonne są konsekwencją stanów chorobowych w innych organach ciała, leczenie polega na terapii zwalczającej pierwotną przyczynę, a więc infekcję wirusową, chorobę autoimmunologiczną, czy nowotwór. Jeśli dojdzie do zapalenia samych węzłów chłonnych, niezwłocznie powinna zostać włączona antybiotykoterapia, w niektórych przypadkach podaje się też leki przeciwzapalne. Jeśli powiększone węzły chłonne są związane nie tyle ze zmianami nowotworowymi w obrębie innych organów, co przerzutami do samych węzłów, wdrożone musi zostać natychmiast leczenie onkologiczne. Dziękujemy za przeczytanie naszego artykułu do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami na temat zdrowia i zdrowego stylu życia, zapraszamy na nasz portal ponownie! Powiększone węzły chłonne Na szyi człowieka znajduje się około 300 węzłów chłonnych, co stanowi 1/3 wszystkich węzłów chłonnych całego ciała. Węzły chłonne biorą czynny udział w procesach, w których uczestniczy układ odpornościowy. W efekcie reakcji na obecność antygenu, jakim mogą być bakterie, grzyby, wirusy, czy komórki nowotworowe, dochodzi do zwiększenia przepływu krwi przez zajęte węzły, co równocześnie z toczącą się reakcją zapalną, prowadzi do ich powiększenia. Limfadenopatią określa się nieprawidłowość w obrębie węzłów chłonnych, co objawia się jako powiększenie pojedynczych węzłów lub ich grup. O limfadenopatii szyjnej mówimy wówczas, kiedy rozmiary węzłów chłonnych przekraczają 1 cm. Powiększone węzły chłonne – przyczyny Powiększenie węzłów chłonnych spowodowane jest wieloma przyczynami, takimi jak: – proliferacja komórek odpornościowych, w odpowiedzi na pojawienie się antygenu (najczęściej wirusa lub bakterii) w przebiegu infekcji w okolicy np. zapalenie gardła, ucha, zatok – naciek zapalny węzła chłonnego – np. w przebiegu mononukleozy – powiększenie węzłów towarzyszące chorobom autoimmunologicznym – złośliwe namnażanie komórek odpornościowych w węzłach chłonnych w przebiegu takich chorób jak ziarnica złośliwa, chłoniaki i białaczki – nacieczenie nowotworowe (przerzuty do węzłów) Z wymienionych powyżej przyczyn powiększenia węzłów chłonnych wynika, że niektóre z nich są spowodowane przez groźne i źle rokujące choroby, dlatego też każda limfadenopatia powinna budzić obawy. Przyczyny powiększonych węzłów chłonnych są między innymi zależne od wieku. U osób młodych, zwłaszcza u dzieci, najczęściej limfadenopatia ma charakter infekcyjny. Natomiast u osób starszych częściej mamy do czynienia z powiększeniem węzłów chłonnych na skutek chorób nowotworowych. Jednak niezależnie od grupy wiekowej każde powiększenie węzłów chłonnych wymaga diagnozowania. W różnicowaniu przyczyn limfadenopatii, poza kryterium wieku, istotne są też inne cechy związane z wyglądem węzłów, takie jak: ich konsystencja, bolesność, ruchomość, tendencja do tworzenia pakietów czy ropienia. Pomocna jest obserwacja zachowania się powiększonych węzłów chłonnych w czasie. Węzły towarzyszące infekcji zmniejszają się po jej ustąpieniu, natomiast w chorobie nowotworowej węzły nie zmnieszają rozmiarów, a wręcz tworzą pakiety. Podejrzenie toczącego się procesu nowotworowego mogą też sugerować objawy ogólne, takie jak stany gorączkowe, utrata masy ciała, osłabienie. Badanie powiększonych węzłów chłonnych Najprostszą metodą oceny węzłów chłonnych szyi jest badanie palpacyjne. Badanie wykonuje się zarówno od przodu jak i od tyłu. Głowa powinna być pochylona lekko do przodu celem rozluźnienia tkanek miękkich. Badanie wykonuje się oburęcznie, oceniana jest wielkość, kształt, konsystencja, ruchomość, bolesność. Dodatkowo ważna jest ocena skóry nad węzłami: obrzmienie, zaczerwienienie, ucieplenie. Z badań obrazowych złotym standardem w ocenie węzłów chłonnych jest ultrasonografia, inne przydatne badania to tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny. W obrębie szyi zastosowanie ma również biopsja, w odniesieniu do węzłów chłonnych jest to najcześciej biopsja otwarta, która polega na pobraniu całego węzła chłonnego do badania histopatologicznego. Najczęstszą przyczyną powiększonych węzłów chłonnych szyi są zapalenia. Mogą one być wywołane przez wirusy i bakterie. Zakażenia wirusowe prowadzą do ougólnionego, obustronnego powiększenia węzłów chłonnych, obecne są zazwyczaj objawy ogólne. Do najczęstszych chorób wirusowych przebiegających z powiększeniem węzłów chłonnych szyi należą: infekcje górnych dróg oddechowych wywołane przez rhinowirusy, adenowirusy, wirusy grypy, mononukleoza zakaźna (wywołana przez wirus Epsteina-Barr), cytomegalia. W zakażeniach bakteryjnych zmienione są pojedyncze węzły chłonne, najczęściej po jednej stronie szyi, z tendencją do tworzenia ropni. Najczęściej do bakteryjnego zapalenia węzłów chłonnych szyi prowadzą paciorkowce β-hemolizujące grupy A, gronkowiec złocisty, bakterie beztlenowe. Inne zapalne, rzadsze przyczyny limfadenopatii szyjnej: choroba kociego pazura, gruźlica, toksoplazmoza. Poza infekcjami powiększenie węzłów chłonnych szyi może być spowodowane: lekami (np. phenytoina), odczynem poszczepiennym, histiocytozą, chorobami nowotworowymi (białaczka, chłoniaki, ziarnica złośliwa) lub przerzutami nowotworowymi (najczęściej z okolic nosogardła, gardła środkowego i dolnego, krtani, tarczycy). Cechy na które szczególnie trzeba zwrócić uwagę, mogące wskazywać na toczący się proces nowotworowy to: nagle powiększenie i szybki wzrost węzłów chłonnych, tworzenie pakietów, wielkość powyżej 2 cm, unieruchomienie, limfadenopatia wieloogniskowa, nieprawidłowy wynik zdjęcia radiologicznego klatki piersiowej, pojawienie sie objawów ogólnych, wspomnianych powyżej. Zobacz także: Badanie poligraficzne Badania słuchu Centralne testy słuchowe Chrapanie Leczenie chrapania Fiberoskopia Operacje zatok FESS Przycięcie migdałków podniebiennych Wycięcie migdałków Brodawczaki krtani Rak krtani Rak gardła Szumy uszne Wirusowe zapalenie gardła Odczulanie Przejdź do zawartości AlgiChlorellaSpirulinaOwoce świataRośliny świataChorobyZdrowieForumSklepAlgiChlorellaSpirulinaOwoce świataRośliny świataChorobyZdrowieForumSklep Wirus EBV Wirus EBV Wirus EBV to inaczej wirus Ebsteina-Barr, odkryty został w 1964 roku. Infekuje on ludzkie limfocyty i posiada materiał genetyczny w postaci dwuniciowego DNA. Stanowi główną przyczynę mononukleozy zakaźnej, jednak tylko niewielka część przypadków ma ostre powikłania. Szacuje się, że nawet 95% populacji przebyło w swoim życiu zakażenie wirusem EBV. Spis treściWirus EBV – charakterystykaZakażenie wirusem EBVWirus EBV – objawyWirus EBV – leczenieBibliografia Wirus EBV – charakterystyka Informacja genetyczna wirusa otoczona jest szczelnie przez ikosaedralny kapsyd oraz tegument. Najbardziej zewnętrzną część stanowi osłonka utworzona przez podwójną warstwę lipidową z glikoproteinami. Cechą charakterystyczną wirusa EBV jest zdolność do pobudzania proliferacji (mnożenie się) limfocytów. Współcześnie znane są 2 podtypy wirusa EBV: EBV-1 (częściej spotykany); EBV-2. Różnią się one między sobą regionem kodującym antygen jądrowy. Jedynym naturalnym gospodarzem EBV jest człowiek. Ciekawostką jest, że wirus EBV był pierwszym herpeswirusem, którego cały genom został sklonowany i poddany sekwencjonowaniu. Zakażenie wirusem EBV Do zakażenia wirusem EBV dochodzi najczęściej drogą kropelkową, rzadziej wskutek przetoczenia preparatów krwiopochodnych bądź w trakcie przeszczepów. Do replikacji dochodzi już w momencie przechodzenia zakażonych limfocytów przez nabłonek jamy ustnej i gardła. Następnie zakażeniu ulegają komórki błon śluzowych. Wirus powoduje lizę komórek i namnaża się w bardzo szybkim tempie. Istotą choroby jest samoograniczający się proces limfoproliferacyjny. Proliferacja zainfekowanych limfocytów B prowadzi do powiększenia się tkanki limfoidalnej. Wirus EBV stanowi poważne zagrożenie dla osób starszych z obniżoną odpornością, np. po przeszczepach lub z AIDS. Może wówczas reaktywować zakażenia i w konsekwencji wywoływać groźne choroby. Wirus EBV – objawy W zdecydowanej większości przypadków zakażenie wirusem Epsteina-Barr przebiega bezobjawowo. EBV jest przede wszystkim czynnikiem etiologicznym mononukleozy zakaźnej, której klasyczną triadę objawów stanowi: limfadenopatia (obrzęk i powiększone węzły chłonne); splenomegalia (powiększenie śledziony); wysiękowe zapalenie gardła i migdałków. Migdałki są powiększone, pokryte białym nalotem, a na ich powierzchni tworzą się ropnie kryptowe. Węzły chłonne ulegają obustronnemu, symetrycznemu powiększeniu, co dotyczy przede wszystkim węzłów chłonnych szyi grupy tylnej oraz węzłów pachowych. Objawami współtowarzyszącymi są natomiast: gorączka; bóle głowy; uczucie zmęczenia; znaczne osłabienie; hepatomegalia (powiększenie wątroby); różnego rodzaju wysypki skórne. EBV jest pierwszym ludzkim wirusem, któremu przypisuje się potencjał onkogenny. Potwierdza to wykrycie jego DNA w komórkach raka jamy nosowo-gardłowej oraz w chłoniaku Burkitta. Wykazano zależność między tym wirusem, a obecnością wielu chorób rozrostowych, w tym choroby Hodgkina. Wirus EBV – leczenie Jako że większość zakażeń wirusem EBV przebiega bezobjawowo, nie podejmuje się leczenia. Osoba chora nawet nie wie, że zmaga się z infekcją. Mija ona sama po pewnym czasie. Gdy jednak dojdzie do wystąpienia objawów, zaleca się odpoczynek, pilnowanie nawodnienia i lekkostrawną dietę. Zwłaszcza przez pierwszy miesiąc choroby należy unikać intensywnej aktywności fizycznej, ponieważ istnieje ryzyko uszkodzenia powiększonej śledziony. Stosuje się również leki przeciwgorączkowe, a także płukanki odkażające gardło. Acyklowir (lek przeciwwirusowy) czy glikokortykosteroidy nie są skuteczne w leczeniu mononukleozy, dlatego nie znajdują zastosowania. Rokowania są dobre, mononukleoza jest chorobą samoograniczającą się. W niektórych przypadkach można jednak zaobserwować powikłania wczesne i późne. Zwłaszcza u dzieci niebezpieczna jest obturacja dróg oddechowych wskutek obrzęku śluzówki. Dodatkowo może dojść do wtórnych nadkażeń bakteryjnych. Wzmożona męczliwość może utrzymywać się nawet do 6 miesięcy od momentu wyleczenia choroby. Poważne powikłania mogą dotyczyć do 15% pacjentów, obejmują Zespół Guillaina-Barrego, porażenie nerwu twarzowego oraz zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Bibliografia Koleśnik M., Dworzańska A., Polz-Dacewicz M., Wirus Epsteina-Barr w wybranych chorobach nowotworowych, Postępy Biochemii, 4/2020. Żuk-Wasek A., Charakterystyka białek wirusa Epsteina-Barr – ich udział w zakażeniu latentnym i powiązanie z procesami nowotworzenia, Postępy Mikrobiologii, 3/2012. Bocian J., Januszkiewicz-Lewandowska D., Zakażenia EBV – cykl życiowy, metody diagnostyki, chorobotwórczość, Postępy Higieny i Medycyny Doświadczalnej, 65/2011. Kalicki B., Maślany A., Milart J., Jung A., Przebieg i diagnostyka zakażenia EBV u dzieci – obserwacje kliniczne, Pediatria i Medycyna Rodzinna, 7/2011. Podziel się tym ze znajomymi! Podobne wpisy Page load link Witam. Od kilku miesiecy mam problemy z gardłem i wezłami chłonnymi szyi. Na usg wezlów wyszło ze sa odczynowe-czy to cos złego oznacza? U laryngologa wyszło ze gardło i krtań ok ale w garfle dolnym cechy gerd. Wszystko było by ok gdyby nie to że czasem mam uczucie jakbym miała jakaś flegme w gardle, czasem przy przełykaniu sliny bolu mnie z tyłu gardła i ponadto co chwila powiekszaja i zmniejszaja mi sie wezly chlonne szyi. To uciazliwe i boje sie ciagle ze to cos powaznego. Co to moze byc? KOBIETA, 23 LAT ponad rok temu

zapalenie węzłów chłonnych szyi forum